تولید و فروش انواع فلزیاب و گنج یاب

فلزیاب

در اواسط قرن ۱۸ میلادی با کشف الکتریسیته بسیاری از افراد به دنبال اختراع و ساختن دستگاهی بودند که با استفاده از آن بتوان معادن طلا و فلزات با ارزش را پیدا کرد.در سال ۱۹۲۵ گرهارد فیشر اولین فلزیاب قابل حمل را ساخت. یک فلزیاب معمولی از قسمت های زیر تشکیل شده است :

1- دسته نگه داره یا تثبیت کننده (Stabilizer) : برای کنترل بیشتر و تسلط بهتر بر روی دستگاه فلزیاب استفاده میشود. 2- جعبه کنترل دستگاه (Control box) : در بر دارنده مدارهای الکترونیکی ، پردازشگر ، باطری ها ، اسپیکر و … است. 3- دسته (Shaft) : جعبه کنترل را به کویل ها متصل میکند و طول آن معمولا قابل تنظیم است. 4- کویل یا سیم پیچ (Search coil ) : قسمت اصلی که کار جست و جو و سنس فلز را انجام میدهد و با نام های سر جست و جو (search head) ، لوپ (Loop) و آنتن (Antenna) نیز شناخته میشود.

فلزیاب ها از لحاظ تخصصی دارای انواع مختلف و سیستم کارکرد های متفاوتی هستند. این سیستم ها عبارتند از : 1- فلزیاب های VLF :فلزیاب های Very low Frequency که به اختصار VLF نامیده و با نام Induction Balance نیز شناخته میشوند پر استفاده ترین فلزیاب هایی هستند که امروزه کاربرد دارند. 2- فلزیاب های PI : دسته ای دیگر از فلزیاب ها هستند که در مقایسه با سیستم های فرکانس پایین کمتر استفاده میشوند. برخلاف سیستم های VLF این دستگاهها ممکن است که از یک کویل هم به عنوان فرستنده و هم گیرنده استفاده کنند یا ممکن است که دارای دو و یا سه کویل باشند که به صورت همزمان کار میکنند.فلزیاب های PI به دلیل اینکه طول پالس بازگشتی انواع فلزات به آسانی قابل تفکیک نیست ، در تفکیک فلزات به خوبی فلزیاب های VLF عمل نمیکنند. به هر حال آنها در بسیاری از موقعیت هایی که فلزیاب های فرکانس پایین دچار مشکل میشوند بسیار کارآمد بوده ( مانند زمین های دارای مقادیر بالا از مواد معدنی ، ساحل و آب شور و …) همچنین این فلزیاب ها نسبت به سیستم های VLF عمق کاوش بسیار بیشتری دارند. 3- فلزیاب های BFO : بنیادی ترین روش شناسایی و سنس فلزات Beat-Frequency Oscillation است. در سیستم های BFO دو سیم پیچ وجود دارد. یک سیم پیچ بزرگ در سر فلزیاب و یک سیم پیچ کوچک در جعبه کنترل.قابل ذکر است که این دستگاهها قابلیت تنظیم حساسیت و همچنین دقت فلزیاب های PI و VLF را ندارند.